چهارشنبه، ۱۶ مهر ۱۴۰۴
تاریخچه چرم در ایران
چرم، یکی از اولین موادیه که بشر یاد گرفت ازش استفاده کنه.
اما ایران یکی از قدیمیترین مراکز تولید و دباغی چرم در جهانه — حتی قدیمیتر از خیلی از کشورهای اروپایی.
باستانشناسا تو کاوشهای شوش و شهر سوختهی سیستان، تکههایی از چرم طبیعی پیدا کردن که مربوط به بیش از ۳ هزار سال پیشه!
تصور کن... همون موقع که هنوز چرخ خیاطی اختراع نشده بود، ایرانیها با دست و ابزارهای ابتدایی، چرم رو دباغی میکردن تا ازش لباس، کفش و زین اسب بسازن.
تبریز؛ پایتخت چرم ایران

شهر تبریز از قدیم قلب تپندهی صنعت چرم کشور بوده.
از دوران قاجار تا امروز، چرم تبریز به خاطر کیفیت بالا، نرمی خاص و دوخت بینقصش بین همه شناخته شدهست.
حتی اروپاییها هم در قرن نوزدهم چرم تبریز رو وارد میکردن!
جالبه بدونی یکی از معروفترین محصولات چرمی اون زمان، کفشهای دستدوز تبریزی بود که بهقدری بادوام بودن که سالها عمر میکردن — یه جورایی مثل برندهای لوکس امروزی، فقط بدون لوگو و تبلیغ.
چرم در زندگی ایرانیها
در ایران قدیم، چرم فقط برای لباس نبود؛ ازش برای ساخت سپر، زره، مشک آب، جلد کتاب و حتی طومارهای رسمی استفاده میکردن.
مثلاً تو دوران هخامنشی، سربازها زره چرمی سبک اما مقاوم داشتن تا راحتتر بجنگن.
و در دوره صفویه، چرم ایرانی برای صادرات به عثمانی و هند میرفت.
یه نکتهی جالب دیگه اینه که در دوران اسلامی، جلد اکثر قرآنهای قدیمی ایرانی از چرم طبیعی درست میشد تا قرنها سالم بمونه — و هنوز هم خیلیهاشون در موزهها سالم مونده!
چرم امروز، ترکیب سنت و مدرنیته
امروزه، هنر چرمدوزی ایرانی هنوز زندهست؛ فقط ظاهرش عوض شده.
کارگاههای کوچک در تبریز، مشهد، و قم هنوز با دست چرم طبیعی رو میدوزن، اما طرحهاشون به سبک امروزی و مینیمال نزدیکتر شده.
یعنی همون اصالت، فقط با استایل جدید.